Wyzwanie – 30 dni bez cukru

Aniu super że jest to wyzwanie 30 dni bez cukru ale nie rozumiem fenomenu cukru kokosowego. Przecież to taki sam cukier jak biały jedynie różni sie źródłem z jakiego jest pozyskiwany, wcale nie ma niskiego indeksu glikemicznego ,według badań europejskich jest to 50. Cukier to cukier każdy to trucizna niłezależnie czy to z kokosa czy buraka. Nie ma w sobie
Żadnych zalet jedynie niesie za sobą choroby. Pozdrawiam serdecznie i trzymam kciuki za detoks!

Nie wierzę, że to mówię i piszę, ale ja też. Nigdy z niczego nie rezygnowałam, więc nie wiem co to będzie 🙂

Biorę udział ! W czasie postu nie jadłam w ogóle cukru i straciłam jakieś 3kg . Wiem że będzie ciężko bo kocham czekoladę ale na pewno dam radę z takim wsparciem od Ani ! I ja wspieram i trzymam kciuki za wszystkich

Super, spadlas mi z nieba bo właśnie trochę ostatnio przesadzam i czuję wyraźnie że szkodzi mi to i wagowo i psychicznie. Dzięki Ania, wchodzę 🙂

Okej to zaczynam od dzisiaj 30 dni a może nawet do świąt bez cukru + owoców wysokocukrowych 🙂

Zainspirowałaś mnie do zastanowienia się nad tym co zjadam w ciągu dnia. I tak sobie myślę – co z tego, że główne posiłki mam zbilansowane, jak w ciągu dnia tak dużo podjadam cukrów? Czas na zmiany 🙂

Od jutra sam zaczynam poważną redukcję spożycia cukru.
Zapraszam na bloga!
Trzymajcie kciuki!

To co ty jesz??

zapomnialem dodac ze caly czas mialem spieczone usta i problemy z koncentracja

Ja unikałem cukru (cel 0 g na 100 g, dopuszczalne do 3 g na 100 g) przez około 8 miesięcy i bez większych problemów zrzuciłem 14 kg i to jedząc dosyć swobodnie wszystko inne co nie miało cukru, a np było tłuste itp.
Na siłowni bywałem 1 na tydizeń, 2 tygodni i też raczej lekkie ćwiczenia aerobowe.
Generalnie polecam, bo można schudnąć i nie trzeba się głodzić (wręcz przeciwnie 4-6 posiłków dziennie)

Potwierdzam!
Od kilku lat w ramach postanowienia przed Świętami Wielkanocnymi rezygnuję z cukru na okres 40 dni. Najcięższych jest pierwsze 7 dni, kiedy to cukier czuć w produktach, po których bym się go najmniej spodziewała. Najlepsza w tym wszystkim jest nagroda – lepsze samopoczucie i świadomość, że kolejny rok wytrwało się w swoim zamierzeniu.

Aniu, walczę z tym detoksem, lekko nie jest 😉 a czy w tym czasie można jeść ksylitol??

OK, 3 dni za mna….. w pracy juz wszedzie slodycze swiateczne, czekolady, czekoladki na biurkach a ja na wodzie mineralnej 🙂

Witam Pani Aniu! 🙂
Czytałam post o wyzwaniu 30 dni bez cukru. Będę chciała na pewno ograniczyć cukier do minimum a zamiast białego cukru jako zamiennik, planuję zakupić ksylitol. Odnośnie detoksykacji organizmu mam pytanko, co Pani sądzi o naturalnej, ziołowej herbatce Slimtox??http://slimtox.pl/?utm_source=naszafigura&utm_medium=cpc&utm_campaign=naszafigura. Natknęłam się już kilka razy na jej reklamę i bdb opinie. Myślę o 15dniowej kuracji z jej pomocą. Czy to będzie miało sens i pomoże faktycznie w oczyszczeniu org z toksyn i uzyskaniu lepszego samopoczucia?? Wagę utrzymuję stałą wagę od kilku lat, prowadzę aktywny tryb życia i zdrowo się odżywiam. Czekam na Pani opinie.
Serdecznie pozdrawiam,aktywnego chillout’u we Wrocku 🙂

Ten post spadł mi jak z nieba ! Dzięki. Właśnie dowiedziałam się, że jestem zarażona candida albicans… Dla mnie to szok bo odżywiam się stosunkowo zdrowo. Wszystko za sprawą przyjmowania antybiotyków i nieprawidłowego leczenia bólów brzucha (leki na nadkwasotę). Oczywiście wchodzę w to wyzwanie :D.

ok,ja zaczynam od 16 🙂 ale nie jem tylko słodyczy,owoce,ketchup jem 😀

Buraki surowe mają chyba niski IG? A sok z marchwi? Przyłączam się też do pytania o jabłka. Poza tym co z kaszami i płatkami owsianymi, jęczmiennymi itp., które mają wysoki IG? Wyeliminować, zastąpić, ograniczyć?

Aniu, czy na pewno taka zupelna rezygnacja z cukrow jest wlasciwa? od kilku lat zdrowo sie odzywiam i chociaz nie zrezygnowalam np z owoców (chociaz za bananami akurat nie przepadam), to mandarynki, jablka i swieze soki są prawie codziennie, jadam tez suszone owoce i domowy ketchup, od czasu do czasu miod, a mimo to w badanich krwi mam poziom cukru ponizej normy i lekarze zalecaja mi nieco zwiekszyc jego poziom w diecie, bo takie niedocukrzenie moze prowadzic do powaznych problemow, zwlaszcza u osoby prowadzącej dość aktywny tryb zycia. Sprobowalabym tego programu, ale troche sie obwiam, czy jest on w takiej sytuacji wskazany. Czy nie obawiasz sie po nim problemow z przeholowaniem w druga strone i niedocukrzeniem wlasnie?

Droga Aniu!
Bardzo miło, że napisałaś o Światowym Dniu Cukrzycy. Warto zaznaczyć, że istnieją dwa podstawowe typy tej choroby. Cukrzyca typu I (choroba autoimmunologiczna, zwykle wieku dziecięcego młodzieńczego, niezależna od chorego, insulinozależna) i cukrzyca typu II (określana jako starcza, zwykle początkowo można zredukować dieta i ruchem). Nawiązując dalej do tego tematu chciałabym napisać parę słów o sobie. Od młodych lat uprawiałam sporty, przede wszystkim biegi. Odżywiałam się stosunkowo zdrowo. Zero słodkich napojów, od szkoły podstawowej nie słodziłam herbaty, dużo wody niegazowanej, ciemne, wieloziarniste pieczywo, kasze, owsianki, dużo warzyw, owoców. Nie będę zaprzeczać, że niekiedy było coś słodkiego, przede wszystkim były to lody i czekolada (jednak w rozsądnych ilościach). Jednak od ponad roku pomimo apatii, zmęczenia, suchej skóry, nadmiernego pragnienia (nawet ponad 10 litrów wody dziennie), ogromnego apetytu (także na słodkie) to chudłam, miałam obniżoną temperaturę ciała, a także obniżoną odporność (częste infekcje, problemy z oczami: zapalenie rogówki, siatkówki oka). Bagatelizowałam te objawy sądząc, że to przemęczenie. Wiadomo praca, studia, życie osobiste. W lipcu w wieku 24 lat, w stanie ciężkim (po wymiotach, bólach brzucha, nerek, klatki piersiowej) trafiłam na izbę przyjęć, później na OIOM w szpitalu. Okazało się, że cukier 700, kwasica ketonowa, odwodnienie, hipokaliemia. Diagnoza jedna: cukrzyca typu I. Szok! Na początku ledwo przytomna nie miałam siły nawet na to zareagować. (dziękuję lekarzom, opiece medycznej za uratowanie życia). Jednak po ustabilizowaniu mojego stanu zaczęły się rozmowy z lekarzami, dietetykiem. Moja trzustka nie wydziela w ogóle insuliny. Do końca życia jestem całkowicie uzależniona od zastrzyków z insuliną (6 razy dziennie) i pomiarów cukru 6-10 razy na dzień. Do tego ważenie, wyliczanie wymienników węglowodanowych, zwracanie uwagi na indeks glikemiczny, pory posiłków, codzienne ćwiczenia, czytanie i czerpanie informacji o powikłaniach związanych z cukrzycą. Nigdy w życiu chyba nie wylałam tylu łez. Dziękuję jednak bliskim za wsparcie. Podsumowując, zachorowałam na typ I cukrzycy nie z mojej winy, to choroba niezależnie występująca od chorego, życie z nią może być piękne, pełne radości, jednak nie jest łatwe (stała kontrola). Dlatego zachęcam wszystkich do regularnych badań, zdrowego odżywiania i sporej ilości ruchu, tak, żeby uniknąć cukrzycy tupu II, lub tak jak w moim przypadku wykryć jak najwcześniej cukrzycę typu I. Życzę wszystkim dużo zdrowia i radości! :)))