Kobietą być

Kobietą być

To nie musieć już udowadniać, że jest się silną, wystarczająco dobrą, odpowiednio się zachowującą, bo się znalazło swój własny głos i tylko nim chce się mówić.

To zamieniać marzenia w plany dlatego, że wierzy się już na tyle w siebie, że nie trzeba sie ich bać.

To zmieniać sobie kolor włosów, bo ten właśnie na etapie jej życia najlepiej oddaje to, kim teraz jest.

To przestać się bać lęku nie dlatego, że się go nie czuje, ale dlatego, że się poznało swoją wartość.

To zamienić siłę z zaciśniętych pięści na taką, która emanuja spokojem z obecnych oczu.

To walczyć nie z ludźmi ale z ludzkimi słabościami, podziwiać nie osoby ale idee, którym ci poświęcają swoje życia.

To zamienić konieczność pójścia na trening na samorealizację w zdrowym i wysportowanym stylu życia, która nie musi, ale chce.

To z życia dla siebie zacząć też żyć dla męża, dla córki, dla pracowników i odbiorców, by we wsparciu dawanym innym odnajdywać własny potencjał.

To nie rywalizować ale współpracować, to nie chcieć dominować ale słuchać i mówić, to nie brać tylko dla siebie ale tworzyć tyle, by starczyło dla wszystkich.

To zrozumieć, że wrażliwość nie jest słabością ale największą mocą i nauczyć się z nią być by więcej i głębiej rozumieć.

To przyznać się do błędów bez wchodzenia w obrażoną księżniczkę, za to z pokorą i otwartością do kolejnych zmian.

Cieszę się, że mogę napisać te słowa.

Wzruszam, że je przeczytacie.

Dziękuję, że jesteście.

foto. Marta Wojtal