Miód i jego właściwości. Jaki wybrać?

Miód i jego właściwości

Osobiście jestem wielką zwolenniczką słodów, które pomogą zastąpić nam sacharozę (cukier). Do takich produktów możemy zaliczy: cukier kokosowy, ksylitol, erytrol, czy miód. Dzisiejszy wpis chciałabym poświęcić temacie miodu. Miód już od czasów starożytnych był nieodłącznym składnikiem pożywienia, był uważany za pokarm bogów i wykorzystywano go w wielu ceremoniach. Przetrwał na naszych stołach do czasów współczesnych i nadal jest bardzo ceniony ze względu na właściwości odżywcze i zdrowotne. Miód to nie tylko słodki płyn, który świetnie komponuje się z deserami i herbatą, dlaczego warto zatem po niego sięgnąć?

Co o miodach mówią nasze babcie? Znamy wiele różnych rodzajów miodów, a każdy z nich był stosowany do leczenia innych schorzeń, oto kilka przykładów.

Miód akacjowy – wykorzystywany w leczeniu układu pokarmowego,  wrzodów żołądka i dwunastnicy, jako środek przyspieszający trawienie, w leczeniu chorób dróg moczowych i nerek. Jest słodki, czasami niemal mdły, wolno się krystalizuje, ma kolor biały lub kremowy, czasami niemal przezroczysty, jest to najjaśniejszy z miodów.

Miód rzepakowy – stosowany przy chorobach serca, stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, ma właściwości detoksykacyjne, przyspiesza gojenie ran i jest łagodny dla wątroby. Charakteryzuje go słomkowy kolor i słodki smak z gorzką nutą. Szybko ulega krystalizacji i staje się niemal biały.

Miód lipowy – pomocny w leczeniu przeziębienia i grypy, ma właściwości napotne, wykrztuśne i uspokajające, ułatwia zasypianie oraz wyrównuje ciśnienie krwi. W stanie płynnym charakteryzuje go herbaciany kolor i ostry, gorzkawy smak.

Miód koniczynowy – ma działanie uspokajające i jest wykorzystywany przy leczeniu anemii. Z koniczyny białej otrzymujemy słodki miód w kolorze białym, z koniczyny czerwonej ciemniejszy i lekko kwaśny.

Miód malinowy – stosuje się go w leczeniu niedokrwistości i miażdżycy, działa napotnie, przeciwgorączkowo i antyseptycznie, charakteryzuje go kwaśny smak.

Miód gryczany – bogaty w witaminy i minerały, pomocny w leczeniu chorób układu krążenia, miażdżycy i zaburzeń na tle nerwowym, przyspiesza gojenie się ran. Posiada charakterystyczny, ostry smak i bursztynową barwę, a przy dostępie światła staje się niemal czarny.

Miód wrzosowy – sprawdza się przy dolegliwościach jamy ustnej (zajady), wykorzystywany przy zapaleniu dróg moczowych, kamicy nerkowej, zapaleniu jelit oraz biegunce. W płynnej postaci ma bursztynowy kolor, a po skrystalizowaniu staje się pomarańczowy. Ma ostry i gorzki smak.

Miód wielokwiatowy – wykorzystywany przy leczeniu anemii, zmęczeniu, zapaleniach gardła, przeziębieniach, alergii i w regulacji ciśnienia. Smak bardzo słodki, a kolor zależny od zebranego nektaru, ale najczęściej złotawy, a po skrystalizowaniu jasnobrązowy.

Miód spadziowy – leczy drogi oddechowe, wykorzystywany do produkcji syropów wykrztuśnych, ma właściwości moczopędne i wspomaga wydzielanie żółci. Najmniej słodki ze wszystkich miodów, charakteryzuje go zielonkawy kolor.

Co o miodzie mówi świat nauki?

W skład miodu wchodzi średnio 70-80% węglowodanów, z czego większość stanowią cukry proste – fruktoza, glukoza i sacharoza. Miód zawiera wiele rodzajów flawonoidów, polifenoli, alkaloidów, glikozydów oraz kwasów organicznych. Flawonoidy i polifenole zawarte w miodzie wykazują silne działanie antyoksydacyjne.  W świeżym miodzie możemy znaleźć również nadtlenek wodoru, który determinuje efekt antydrobnoustrojowy. Miody zawierają również liczne enzymy, śladowe ilości witamin oraz makro i mikroelementów. Składniki miodu wywierają działanie przeciwutleniające, przeciwdrobnoustrojowe, przeciwzapalne i antyproliferacyjne. Wiele badań sugeruje stosowanie miodu w kontroli i leczeniu ran (szczególnie miód manuka opisany poniżej), cukrzycy, chorób sercowo-naczyniowych, dolegliwości jelitowych oraz chorób układu oddechowego.

Szczególnym rodzajem miodu, jest miód manuka…

Miód manuka jest naturalnym miodem wyprodukowanym  z nektaru kwiatów  krzewu manuka, występującego w Nowej Zelandii. Pomimo tego, że wszystkie miody wykazują działanie prozdrowotne, miód manuka ma szczególne właściwości. Jest używany w leczeniu ran, odleżyn i owrzodzeń oraz pielęgnacji stopy cukrzycowej. Te właściwości są związane z silnym (silniejszym od innych miodów) działaniem przeciwdrobnoustrojowym. Oprócz nadtlenku wodoru miód ten posiada niższe pH i większą zawartość cukrów, co warunkuje dodatkowy potencjał przeciwbakteryjny.

Uwaga! Jeżeli pijemy miód rozcieńczony w gorącym napoju np. w herbacie, to temperatura nie powinna przekraczać 50-60 stopni. Wiele substancji obecnych w miodzie (takich jak antyoksydanty czy enzymy) traci swoje właściwości w zbyt wysokiej temperaturze! Jeżeli zatem dodamy miód do gorącego mleka, czy herbaty, to zamiast walczyć z infekcją będziemy mieć w dużej mierze po prostu słodki napój.

Pamiętajcie!!! Kupujcie miody z prawdziwej pasieki, zytajcie etykiety skąd pochodzi produkt i co jest w środku! Sztuczny miód, to tylko syrop fruktozowy lub glukozowo-fruktozowy!

Źrodła:

1. Samarghandian S, Farkhondeh T, Samini F. Honey and Health: A Review of Recent Clinical Research. Pharmacognosy Research. 2017;9(2):121-127
2. Mandal MD, Mandal S. Honey: its medicinal property and antibacterial activity. Asian Pacific Journal of Tropical Biomedicine. 2011;1(2):154-160. doi:10.1016/S2221-1691(11)60016-6.
3. Ahmed S, Othman NH. Honey as a potential natural anticancer agent: A review of its mechanisms. Evid Based Complement Alternat Med. 2013;2013:829070.
4. Czajkowski M, Czajkowska K, Sokołowska-Wojdyło K  Matuszewski M,  Połom W, Roman Nowicki. Manuka Honey and its use in medicine. FARMACJA WSPÓŁCZESNA 2017; 10: 36-41.