Trening równoważny na poduszce rehabilitacyjnej!

Małe dzieci bardzo lubią ćwiczyć i rozwijać zmysł równowagi, oczywiście nieświadomie. Kochają wskakiwanie na niskie murki, maszerowanie po prostych liniach widocznych na drodze, gry w klasy i w gumę, skakanie na jednej nodze itp. Kiedy dorastamy stabilność ćiała uważamy za rzecz oczywistą – ona po prostu jest.

A zmysł równowagi to wyjatkowo delikatna i skomplikowana struktura. Jej centrum znajduje się w uchu wewnętrznym. Współpracują z nim prereceptory znajdujące się w wielu miejscach ciała, na powierzchni mięśni. Spory wpływ na nasze poczucie równowagi, a tym samym komfortu ma zmysł wzroku. Wiedzą o tym osoby zmagające się z chorobą lokomocyjną: wzrok mówi: „ruszasz się”, a ciało jest w spoczynku – mózg sobie nie radzi ze sprzecznymi sygnałami i pojawiają się niemiłe objawy.

Zdarza się, że w miarę upływu lat zmysł równowagi zaczyna szwankować. Uświadamiamy to sobie w szczególnych sytuacjach. Wyjście na długi pomost wbijający się w jezioro powoduje trudność w utrzymaniu się w pionie, górska perć, którą pokonywaliśmy dotąd bez problemu nagle budzi lęk i każe trzymać się kurczowo skalnej ściany, przejście przez kładkę nad wzburzonym potokiem też staje się kłopotliwe. Niektóre kobiety w czasie menopauzy doznają bardzo przykrych objawów zachwiania równowagi w trakcie zwykłych codziennych czynności. Osoby starsze nieraz doświadczają problemów w utrzymaniu się w stabilnej pozycji.

To wszystko świadczy o potrzebie systematycznego treningu stabilizacyjnego, który warto robić przez całe życie.

Ćwiczenia równowagi nie są trudne i wyczerpujące, zaś korzyści z nich płynące są nie przecenienia. Sportowcy, pewni swego ciała, też powinni je wykonywać, ponieważ poprawiają one koordynację i tym samym znacząco zmniejszają ryzyko urazów.

Zachęcam więc wszystkich do systematycznego treningu równowagi. Poprawicie postawę, koordynację ruchów, wzmocnicie mięśnie stablizujące stawy.

Można trenować bez sprzętu. Ale efektywniej ćwiczy się z własnym „trenerem równowagi”. To rodzaj specjalnej podkładki, stawiającej ćwiczącemu konkretne wymagania.

Przedstawiam kilka ćwiczeń na piłce rehabilitacyjnej:

Powtórz każde ćwiczenie bardzo dokładnie, z dużym skupieniem przez 30 sekund na każdą stronę –  3 razy!

1. 
   

2. 
   

3. 
   

4. 
   

5. 
   
   
   

6. 

7. 

Do pionu! 🙂