Pieprzyca siewna – nasza rzeżucha

A pieprzyca zasługuje na obecność w naszych kuchniach przez cały rok, zwłaszcza zaś teraz, na przednówku, kiedy ciężko o świeże witaminy. Rzeżucha jest nieoceniona, kiedy dopada nas wiosenne przesilenie – czujemy się słabo, kiepsko znosimy zmiany temperatur, mamy szarą cerę i matowe włosy. Wysiej ją już teraz! 🙂

Pieprzyca pochodzi ze Wschodu, do nas jej nasiona przywlekli rzymscy legioniści. Obecnie jest uprawiana w wielu krajach, a u nas ma szczególna, świąteczną pozycję :). To roślina jednoroczna, w dojrzałej postaci silnie rozgałęziona, jej łodyga dochodzi do 60 cm, a kwiaty są białe i liczne. Jest najwcześniejszym warzywem. Świeże liście pieprzycy mają przyjemny, cierpki smak przypominający chrzan.

Kiełki rzeżuchy, czyli forma w której używamy jej powszechnie, zawierają sole mineralne potasu, wapnia, fosforu, jodu i żelaza. Są bogate w witaminę C, karoten, tiaminę, ryboflawinę i olejek gorczycowy.

Lecznicze walory rzeżuchy wynikające z jej specyficznego składu doceniała zawsze medycyna ludowa. Skiełkowaną roślinkę stosuje się jako lek na pasożyty jelit i owrzodzenia skóry, znane jest jej działanie dezynfekujące na jamę ustną oraz pobudzające trawienie i apetyt. Ponieważ rzeżucha zawiera witaminę K, żelazo i kwas foliowy zaleca się ja kobietom w ciąży, a sok z liści podaje się przy niedokrwistości. Dzięki lepidynie pieprzyca działa przeciwgorączkowo. Rzeżuchę powinni jeść rekonwalescenci i osoby wycieńczone.

Zawartość siarki powoduje, że pieprzyca działa wzmacniająco na włosy i cerę, jest naprawdę wielkim przyjacielem urody!

Niestety, mój obecny tryb życia wyklucza utrzymanie kiełków rzeżuchy, ale Was gorąco zachęcam do ich uprawy. Można je sypać do sałatek, na gotowe ciepłe potrawy, dodawać do koktajli.

Jedzmy rzeżuchę! 🙂

Zmiksuj u wszystko i wypij!