Nawyki

Mówi o wyrobieniu sobie NAWYKU ćwiczeń. Czy rozważasz codziennie jak przykra jest konieczność mycia zębów? Odkładasz tę czynność do jutra? Mówisz sobie: od poniedziałku będę myć zęby? Nie. I o to chodzi – by zaakceptować konieczność wykonania pewnych czynności i wpisać je na stałe w podświadomość.

Kiedy zaczynasz ćwiczyć przeżywasz mocno każdy trening. Jest pot, czasem trochę bólu, bywa że rozczarowanie, bo nie sądziłeś, że z formą jest tak kiepsko. Jeśli się nie poddajesz i ćwiczysz dalej, to frajda zaczyna przeważać nad niedogodnościami. Jest satysfakcja, wyniki, masa ciała wraca do normy. Walczysz o własne rekordy, nakręcasz się współzawodnictwem. Chwalisz się osiągnięciami, sport staje się osią Twojego życia.

Na drugim biegunie są osoby, które zostały i trwają na kanapach. Wokół ewentualnych treningów zbudowały już sobie tak wiele barier, lęków i niemożności, że siedzą jak w twierdzy. Podjęcie ćwiczeń jest niemożliwe, bo jest milion powodów, by tego nie robić. Oczywiście kanapowce wiedzą, że zdrowiej byłoby być aktywnym, ale to nie dla nich, bo są za grubi, za chudzi, za słabi, za mało sprawni, mają zbyt dużo obowiązków itd., itp.

Najłatwiej jest tym, którzy traktują treningi tak jak Patti Sue Plammer. Jak stały element codzienności. Zwykle dochodzi się do tego etapu przez lata praktyki, ale znam i takich, którzy niemal od początku wyrobili sobie tak dużą wewnętrzną motywację, że ćwiczą codziennie lub co drugi dzień, bo po prostu weszło im w to w krew. Jak mycie zębów.

Kanapowcy nie dają sobie szansy na dojście do tego etapu. Utrwalają konsekwentnie inne nawyki: polegiwanie po jedzeniu, przekąski między posiłkami, popijanie piwa. Z każdym dniem będzie te nawyki trudniej zwalczyć, bo codziennie są dopieszczane. Stają się rytuałami.

Kochani Kanapowcy – wstańcie! Ćwiczcie z nami! Będziemy wspierać!

Wszystkim czytelnikom życzę, by w 2016 sport stał się dla nich automatycznym nawykiem.

Trzymam kciuki!

foto: Witold Kwieciński